اله العاصین

به نام خدااینم از دعای امروز؛یا إله العاصین إغفر خطایانا یاعلی

عشق در گویش نورعلی تابنده

به نام خداﻋﻘﻞ ﺑﻨﺪ ﺭﻩ ﺭﻭﺍﻧﺴﺖ ﺍﯼ ﭘﺴﺮﺑﻨﺪ ﺑﺸﮑﻦ ﺭﻩ ﻋﻴﺎﻧﺴﺖ ﺍﯼ ﭘﺴﺮﻋﻘﻞ ﺑﻨﺪ ﻭ ﺩﻝ ﻓﺮﻳﺐ ﻭ ﺟﺎﻥ ﺣﺠﺎﺏﺭﺍﻩ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻫﺮ ﺳﻪ ﻧﻬﺎﻧﺴﺖ ﺍﯼ ﭘﺴﺮﭼﻮﻥ ﺯ ﻋﻘﻞ ﻭ ﺟﺎﻥ ﻭ ﺩﻝ ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﯽﺍﻳﻦ ﻳﻘﻴﻦ ﻫﻢ ﺩﺭ ﮔﻤﺎﻧﺴﺖ ﺍﯼ ﭘﺴﺮﻣﺮﺩ ﮐﻮ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﻧﺮﻓﺖ ﺍﻭ ﻣﺮﺩ ﻧﻴﺴﺖﻋﺸﻖ ﺑﯽ ﺩﺭﺩ ﺁﻓﺴﺎﻧﺴﺖ ﺍﯼ ﭘﺴﺮﺳﻴﻨﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻫﺪﻑ ﮐﻦ ﭘﻴﺶ ﺩﻭﺳﺖحین ﮐﻪ ﺗﻴﺮﺵ ﺩﺭ ﮐﻤﺎﻧﺴﺖ ﺍﯼ ﭘﺴﺮﺳﻴﻨﻪ ﺍﯼ ﮐﺰ ﺯﺧﻢ ﺗﻴﺮﺵ ﺧﺴﺘﻪ ﺷﺪﺩﺭ ﺟﺒﻴﻨﺶ ﺻﺪ ﻧﺸﺎﻧﺴﺖ ﺍﯼ ﭘﺴﺮﻋﺸﻖ ﮐﺎﺭ ﻧﺎﺯﮐﺎﻥ ﻧﺮﻡ ﻧﻴﺴﺖﻋﺸﻖ ﮐﺎﺭ ﭘﻬﻠﻮﺍﻧﺴﺖ ﺍﯼ ﭘﺴﺮﻫﺮ ﮐﯽ ﺍﻭ ﻣﺮ ﻋﺎﺷﻘﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻨﺪﻩ ﺷﺪﺧﺴﺮﻭ ﻭ ﺻﺎﺣﺐ ﻗﺮﺍﻧﺴﺖ ﺍﯼ ﭘﺴﺮﻋﺸﻖ ﺭﺍ ﺍﺯ ﮐﺲ ﻣﭙﺮﺱ ﺍﺯ ﻋﺸﻖ ﭘﺮﺱﻋﺸﻖ ﺍﺑﺮ ﺩﺭﻓﺸﺎﻧﺴﺖ ﺍﯼ ﭘﺴﺮﺗﺮﺟﻤﺎﻧﯽ ﻣﻨﺶ ﻣﺤﺘﺎﺝ ﻧﻴﺴﺖﻋﺸﻖ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺗﺮﺟﻤﺎﻧﺴﺖ ﺍﯼ ﭘﺴﺮﮔﺮ ﺭﻭﯼ ﺑﺮ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﻫﻔﺘﻤﻴﻦﻋﺸﻖ ﻧﻴﮑﻮ ﻧﺮﺩﺑﺎﻧﺴﺖ ﺍﯼ ﭘﺴﺮﻫﺮ ﮐﺠﺎ ﮐﻪ ﮐﺎﺭﻭﺍﻧﯽ ﻣﯽ ﺭﻭﺩﻋﺸﻖ ﻗﺒﻠﻪ ﮐﺎﺭﻭﺍﻧﺴﺖ ﺍﯼ ﭘﺴﺮﺍﻳﻦ ﺟﻬﺎﻥ ﺍﺯ ﻋﺸﻖ ﺗﺎ ﻧﻔﺮﻳﺒﺪﺕﮐﺎﻳﻦ ﺟﻬﺎﻥ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺟﻬﺎﻧﺴﺖ ﺍﯼ ﭘﺴﺮحین ﺩﻫﺎﻥ ﺑﺮﺑﻨﺪ ﻭ ﺧﺎﻣﺶ ﭼﻮﻥ ﺻﺪﻑﮐﺎﻳﻦ ﺯﺑﺎﻧﺖ ﺧﺼﻢ ﺟﺎﻧﺴﺖ ﺍﯼ ﭘﺴﺮﺷﻤﺲ ﺗﺒﺮﻳﺰ ﺁﻣﺪ ﻭ ﺟﺎﻥ ﺷﺎﺩﻣﺎﻥﭼﻮﻧﮏ ﺑﺎ ﺷﻤﺴﺶ ﻗﺮﺍﻧﺴﺖ ﺍﯼ ﭘﺴﺮیاعلی

یاد حضرت امیر بخیر...

به نام خدایاد حضرت امیر علیه السلام بخیر...این روزها عجیب یادش می‌افتم.یاد ایمانش، علمش، تقوایش، سیاستش، کیاستش، عبادتش، شجاعتش، ای مالک گفتن هایش...انگار همین دیروز بود که فرمودند؛ بعد از رسول اکرم ، سی سال صبر کردم ، در حالی که استخوانی در گلو و خاری در چشمم بود .انگار همین دیروز بود که حضرت به عثمان بن حُنَیف نوشت: شنیده ام به مهمانی ای رفته ای که در آن مهمانی فقیران نبوده اند ، و تو در آن ، غذاهای چرب و نرم خورده ای .واعجبا...این روزها عجیب دلم هوایش را کرده است.وقتی که یاد عدالتش می‌افتم، از درون آتش می‌گیرم که چطور یک مسیحی درباره‌ی عدالت علی می‌گوید «علی کشته‌ی عدالت خویش است» حال آنکه ما پیروانش از آن بی‌خبریم.خدایا چه بر سر این قوم آمده است، ما آدم‌ها به کجا رهسپاریم...

در مدح امام علی علیه السلام

السّلام ای هادی دلها علی اول طومار هر املا علیدر سرای دل سهی سرور علیای امام اوّل و مولا علی وی عوالم را عمادِ داد و عدل سالک سرمد گل گلها علی آمر مهر ومه و حور و ملک دوم آل کسا والا علیهم طلوع مهر و هم ماه مسا هم سحر ها را سرور آرا علی ای امم را هم مراد و هم مددراح روح و لولو لالا علی محرم اسرار الله الصّمداسوه اسلامی و سلمی علیلوح و کرسی را مُمِدّ و داوریحامی دارا گدا اعمی علیهم ولیّ و هم وصیّ اعلمیصهر احمد همدم طاها علیهمسر امّ الائمّه طاهرهوالد دو گوهر اعلا علی هم دوای درد هر اهل دلیهم علوم وحی را دارا علی مولد وی در سرای کردگاردر مصلّی کرده سر سودا علی رادمردی رهروی عُلوی مرامدر دوعالم عالی و اولا علیعالمی عمّار در علم وعملداد هود و صالح و موسی علیراس کلّ ماسَوَالله ما حصل اول احمد دوّمی امّا علیهم صدای احمد و رام احدسلّمو صلّی علی مهما علیواله مهر علیّ اعلممکرده در دلهای ما ماوا علی در سروده اسم را محروم دارکرد لاادری کلام ما علی مدح مولا کرده دل آسودهامدر لحد عالی دهد اعطا علیهر کسی دارد گلی ما سروریها علیٌ ها علیٌ ها علیحاج ناصر تبسمی اردبیلی

کشتی نوح در کربلا متلاطم می شود

کشتی نوح در کربلا متلاطم می شود وقتی طوفان نوح جهان را فرا گرفت و جناب نوح پیغمبر با یاران در کشتی نشسته و دنیا را گردش می کرد به سرزمین کربلا رسید کشتی دچار گرداب شد و زمین آن را به سوی خود می کشید و نوح از غرق شدن ترسید و دست به دعا برداشت و عرض کرد : پروردگارا من همه روی کره ی زمین را با کشتی زیر پا گذاشته ام و در هیچ جا دچار چنین گرفتاری نشدم که در این نقطه به آن مبتلا گشته ام . جبرئیل نازل شد و گفت : ای نوح اینجا سرزمینی است که حسین نوه ی محمد خاتم پیامبران و فرزند خاتم اوصیا را می کشند . نوح پرسید : قاتل او کیست ؟ جبرئیل گفت : قاتل او لعین آسمان های هفتگانه و زمین است . پس نوح هم چهار بار قاتل حسین (ع) را لعنت کرد و کشتی به سلامت از آن ورطه رهایی یافت و در جودی به زمین نشست . لوح تمسک به اهل بیت در کشتی نوح چون به تلاطم کشتی نوح اشاره شد لازم می دانیم به گزارش جالبی که از سوی باستان شناسی شوروی در مجله ی رسمی و پر تیراژ انقاد نیوز وب در شماره ی تشرین دوم سال 1953 منتشر شده اشاره ای شود زیرا این گزارش هم از نظر علمی و هم از لحاظ دینی به خصوص از نظر معتقدات مذهب تشیّع فوق العاده مهم و با ارزش است مخصوصاَ از جهت اینکه در کشوری این گزارش تهیه و منعکس و منتشر شده که معنویت را پشت سر گذارده و مادی گرایی را پیشه ساخته و اینک خلاصه ی گزارش مذکور از نظر مخاطبان می گذرد: موقعی که باستان شناسان شوروی در منطقه ی معروف به وادی قاف مشغول حفاری بودند در اعماق زمین به چند تخته پاره قطور و پوسیده برخوردند که معلوم شد این تخته ها از قطعات کشتی نوح بوده است و پس از دو سال کاوش تخته پاره ی دیگری یافتند که به صورت لوحی منقوش بوده و از قضا سالم و دست نخورده باقی مانده بود، سطور منقوش در آن لوح از ناشناخته ترین خطوط بود لذا اداره ی کل باستان شناسی شوروی هفت نفر از سرشناس ترین باستان شناس و اساتید خط و زبان روسی و چینی را مأمور تحقیق و بررسی و شناخت خط و مطالب آن نمود که این هیئت پس از 8 ماه مطالعه و بررسی و مقایسه ی حروف با نمونه ی سایر خطوط و کلمات به اتفاق گزارش کردند: 1-       این لوح مخطوط چوبی از جنس همان تخته های مربوط به کاوش قبلی و کلاً متعلق به کشتی نوح است. 2-    حروف و کلمات این عبارات به لغت سامانی یا سامی است که در حقیقت ام اللغات ( ریشه ی لغات) و به سام بن نوح منسوب است. 3-    معنای این حروف و کلمات چنین است: ای خدای من و ای یار من ، به رحمت و کرمت مرا یاری نما. و به پاس خاطر این نفوس مقدسه :محمد، ایلیا( علی)، شبر*( حسن)، شبیر*(حسین)، فاطمه. آنان که همه ی بزرگان و گرامی اند، جهان به برکت آنها برپاست. به احترام نام آنها مرا یاری کن ، تنها تویی که می توانی مرا به راه راست هدایت کنی . بعداً ترجمه ی این کلمات به زبان انگلیسی در مجلات و جراید زیر منتشر شده است: 1-      مجله ی هفتگی « ویگلی میرر » لندن مورخه 28 دسامبر 1953 2-      مجله ی استار لندن مربوط به کانون دوم 1953 3-      روزنامه ی سن لایت منچستر شماره ی مربوط به کانون دوم 1953 4-      روزنامه ی ویکلی یبرر مورخه اول شباط 1954 5-      روزنامه ی الهدی قاهره مورخه 30 مارس 1953 ضمناً محدّث پاکستانی سید محمود گیلانی در کتاب «ایلیا مرکز نجات ادیان العالم » گزارش مذکور را به زبان اردو ترجمه و منعکس نموده و مجله ی بذره نجف در شماره های شوّال و ذی القعده 1385 آنرا از اردو به عربی ترجمه نموده است هم اکنون لوح مورد نظر در موزه ی مسکو در معرض دید توریست ها است. لازم به توضیح است که محل استقرار کشتی نوح به صریح آیه ی شریفه «واستوت علی الجودی» کوه جودی بوده که همان کوه آرارات است(ترکیه). زیرا این کوه به نام های مختلف نامیده شده است: کوه  نوح(فارسی)،کوه جودی(عربی)،اگریداغ(ترکی) و ماسیس(ارمنی )=مازیک و میزه زوزار(کوه کشتی) و دارای دو قله است به نام های نوح بزرگ و نوح کوچک که در مأخذ اسلامی اولی به نام جبل الحارث و دومی به جبل الحویرث موسوم است. منبع: به نقل از مکتب اسلام شماره 10 سال دوازدهم و شماره ی 1 سال سیزدهم. ............................................................. * در روایات آمده : اولین کسی که به نام حسن و حسین نامگذاری شدند فرزندان علی و فاطمه سلام الله علیها هستند که خدا این نام ها را از مردم پوشیده نگه داشته تا نونهالان علی و زهرا به این دو نامگذاری  شدند .« حسن و حسین دو نام از نام های اهل بهشت است که در جاهلیت هیچ کس به این نام ها نامیده نشده است .»