عشق

به نام خدامثل گیسویی که باد آنرا پریشان میکند هر دلی را روزگاری عشق ویران می کندناگهان می آید ودر سینه می‌لرزد دلمهرچه جز یاد تو رابا خاک یکسان می کندبا من از این هم دلت بی‌اعتناتر خواست، باش!موج را برخورد صخره کِی پشیمان میکند؟مثل مادر، عاشق از روز ازل حسرت‌کِش استهرکسی وی را به مجروح تازه مهمان می کنداشک می‌فهمد غم افتاده‌ای مثل مراچشم تو از این خیانت‌ها فراوان میکندعاشقان در زندگی دنبال مرهم نیستنددردِ بی‌درمان‌شان را مرگ درمان می کندشعری بسیار زیبا از استاد حاج محمود نیکه

یا علی مدد

شد اول بهار هو یا علی مددهستیم بی قرار هو یا علی مددبرخیز و می بیار هو یا علی مددمی در پیاله کن بر ما حواله کنبا لطف هشت و چار هو یا علی مددیا مرتضی علی دین از تو منجلیمرعات کردگار هو یا علی مددای خاتم رسل دارای عقل کلدین از دو پایدار هو یاعلی مددبنموده قنبری از لطف همسریبا لطف هشت و چار هو یا علی مدد علی قنبری

محمد رضا ترکی

بشوی از چهره ی مردم غبار خستگی ها را به یاد ما بیاور آن همه پیوستگی ها را دوباره شهر را از دسته های سینه زنی پر کن بنه مرحم جراحت های چندین دستگی ها راچگونه رنگ ها ما را جدا کردند، می بینی؟بیاموزان به ما یکرنگی و وارستگی ها رابس است این دل شکستن ها و از یاران گسستن ها کدامین مومیایی بندد این بشکستگی ها را؟تو که خود را حسین و دیگران را شمر می دانیکجا آخر به دست آوردی این شایستگی ها را؟غمی زیباست در شور حسینی ، یک غم شیرین که از یاد تو خواهد برد رنج خستگی ها راحرم بار دیگر تکیه گاه عشق خواهد شداگر بر پا نمایی تکیه ی دلبستگی ها رااز محمد رضا ترکی شاعر و استاد ادبیات فارسی دانشگاه تهران

توصیف خدا

پیش از اینها فکر می کردم خداخانه ای دارد کنار ابرهامثل قصر پادشاه قصه هاخشتی از الماس خشتی از طلاپایه های برجش از عاج وبلوربر سر تختی نشسته با غرورماه برق کوچکی از تاج اوهر ستاره، پولکی از تاج اواطلس پیراهن او، آسماننقش روی دامن او، کهکشانرعد وبرق شب، طنین خنده اشسیل وطوفان، نعره توفنده اشدکمه ی پیراهن او، آفتا ببرق تیغ خنجر او ماهتابهیچ کس از جای او آگاه نیستهیچ کس را در حضورش راه نیستپیش از اینها خاطرم دلگیر بوداز خدا در ذهنم این تصویر بودآن خدا بی رحم بود و خشمگینخانه اش در آسمان،دور از زمینبود، اما در میان ما نبودمهربان وساده و زیبا نبوددر دل او دوستی جایی نداشتمهربانی هیچ معنایی نداشتهر چه می پرسیدم، ازخود، ازخدااز زمین، از آسمان، از ابرهازود می گفتند : این کار خداستپرس وجو از کار او کاری خداستهرچه می پرسی، جوابش آتش استآب اگر خوردی، عذابش آتش استتا ببندی چشم، کورت می کندتا شدی نزدیک، دورت می کندکج گشودی دست، سنگت می کندکج نهادی پای، لنگت می کندبا همین قصه، دلم مشغول بودخوابهایم، خواب دیو وغول بودخواب می دیدم که غرق آتشمدر دهان اژدهای سرکشمدر دهان اژدهای خشمگینبر سرم باران گرز آتشینمحو می شد نعره هایم، بی صدادر طنین خنده ی خشم خدا ...نیت من، در نماز و در دعاترس بود و وحشت از خشم خداهر چه می کردم، همه از ترس بودمثل از بر کردن یک درس بودمثل تمرین حساب وهندسهمثل تنبیه مدیر مدرسهتلخ، مثل خنده ای بی حوصلهسخت، مثل حل صدها مسئلهمثل تکلیف ریاضی سخت بودمثل صرف فعل ماضی سخت بود...تا که یک شب دست در دست پدرراه افتادم به قصد یک سفردر میان راه، در یک روستاخانه ای دیدم، خوب وآشنازود پرسیدم : پدر، اینجا کجاست ؟گفت، اینجا خانه ی خوب خداست!گفت : اینجا می شود یک لحضه ماندگوشه ای خلوت، نمازی ساده خواندبا وضویی، دست و رویی تازه کردبا دل خود، گفتگویی تازه کردگفتمش، پس آن خدای خشمگینخانه اش اینجاست ؟ اینجا، در زمین ؟گفت : آری، خانه او بی ریاستفرشهایش از گلیم و بوریاستمهربان وساده و بی کینه استمثل نوری در دل آیینه استعادت او نیست خشم و دشمنینام او نور و نشانش روشنیخشم، نامی از نشانی های اوستحالتی از مهربانی های اوستقهر او از آشتی، شیرین تر استمثل قهر مهربان مادر استدوستی را دوست، معنی می دهدقهر هم ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌با دوست معنی می دهدهیچ کس با دشمن خود، قهر نیستقهری او هم نشان دوستی است......تازه فهمیدم خدایم، این خداستاین خدای مهربان وآشناستدوستی، از من به من نزدیک تراز رگ گردن به من نزدیک ترآن خدای پیش از این را باد بردنام او را هم دلم از یاد بردآن خدا مثل خیال و خواب بودچون حبابی، نقش روی آب بودمی توانم بعد از این، با این خدادوست باشم، دوست، پاک وبی ریامی توان با این خدا پرواز کردسفره ی دل را برایش باز کردمی توان درباره ی گل حرف زدصاف وساده، مثل بلبل حرف زدچکه چکه مثل باران راز گفتبا دو قطره، صد هزاران راز گفتمی توان با او صمیمی حرف زدمثل یاران قدیمی حرف زدمی توان تصنیفی از پرواز خواندبا الفبای سکوت آواز خواندمی توان مثل علفها حرف زدبا زبانی بی الفبا حرف زدمی توان درباره ی هر چیز گفتمی توان شعری خیال انگیز گفتمثل این شعر روان وآشنا :"پیش از اینها فکر می کردم خدا ..." منبع:کمند عشق:http://selseleyemoyedoost.blogfa.com

نوحه

به نام خدا نوحه * نعش این شهید عزیز، روی دست ما مانده است روی دست ما ، دل ما ، چون نگاه نا باوری به جا مانده است. این پیمبر، این سالار، این سپاه را سردار، با پیام هایش پاک ، با نجابتش قدسی سرود ها برای ما خوانده است ما به این جهاد جاودان مقدس آمدیم. او فریاد می زد: «هیچ شک نباید داشت . روز خوبتر فرداست، و با ماست » اما اکنون ، دیری ست ، نعش این شهید عزیز، روی دست ما چو حسرت دل ما ، بر جاست . روزی این چنین بتر با ماست . هر روز ما شکسته ، ما خسته ، ای شما به جای ما پیروز ، این شکست و پیروزی به کامتان  خوش باد. هر چه فاتحانه می خندید، هر چه می زنید ، می بندید، هر چه می برید ،می بارید ؛ خوش به کامتان اما ، نعش این عزیز ما را هم به خاک بسپارید ....................................................................................................     * زنده یاد مهدی اخوان ثالث