به نام خدا
انتصاب سرپرست -بخوانید رئیس جدید- دانشگاه بوعلی سینا ی همدانو توسط وزیر علوم جناب پروفسور زلفی گل عزیز تبریک می گم.
البته به نظرم اینم از سری اقدامات انقلابی دکتر زلفی گل هستش.
ایشون وقتی خودش رئیس دانشگاه بود، دکتر رضوان معاونت فرهنگی بود و چه بلاهایی که سر فرهنگ و دانشجوها نیاورد...
حالا هم که دکتر زلفی گل شده وزیر ایشون رو کرده رئیس دانشگاه که امیدوارم حکمشو نزنه و کس دیگه ای رو بعنوان ریاست دانشگاه بوعلی معرفی کنه که بعید می دونم البته.
خلاصه خدا به داد دانشجوهای جدید برسه مخصوصاً کارشناسی، ما که دیگه نیستیم.
دوستان اگه نمی دونید معاونت فرهنگی چیکار می کنه، باید خدمتتون بگم که هر چیزی که به رفاه دانشجویان مربوطه زیر نظر معاونت فرهنگیه و نه معاونت دانشجویی، معاونت دانشجویی بحث علمی هست و نه رفاهی.
شما حساب کن خوابگاه های دانشجویی، سلف و غذاهاش، شورای صنفی، آخ آخ تشکل های دانشجویی، نشریات، نمی دونم نقلیه - بخوانید سرویس ها که هیچ وقت به موقع نمیان- و ... همه زیر نظر معاونت فرهنگی و جناب دکتر رضوان بود که ما ی نکته ی خوب حتی کوچک هم ندیدیم که الآن بخوایم یاد کنیم و تبریک بگیم و برای ریاست ایشان به دانشگاه ابراز خرسندی کنیم.
یادمه برای ی ماشین دادن به ی بازدید علمی که جزء سرفصل های مصوب وزارت علوم بود، اداره ی نقلیه اداره اش رو تعطیل می کرد و رئیس اداره ی مذکور گوشیش رو خاموش می کرد و تلفن ها رو جواب نمی دادن و ماشین ها رو تو پارکینگ دانشگاه می خوابوندن و در اداره رو از داخل قفل میکردن که ماشین ندن....
خود سرانه تصمیم می گرفتن در صورتی که ریاست و معاونت هم تأیید کرده بود ولی ماشین نمی دادن.
منظور از تعطیل کردن اداره اینه که درب رو قفل می کردن و جواب نمی دادن.
ولی در عوض یادمون نمیره که برای خانواده ی ریاست دانشگاه از اموال عمومی برای کارهای شخصیشون ماشین دولتی اختصاص داده بودن ی برهه ای...
بعد مثلاً برای نشریه دانشجویی کاغذ نداشتن.
بودجه برای حیف و میل کردن بود ولی برای کارای فرهنگی نبود.
کیفیت غذاهای سلف هم که دیگه نگم براتون از مدیریت انقلابی آقایون.
و البته از حمایت از تعطیلی های دوره ی انتخابات و جلو انداختن امتحانات و تعطیلی زودهنگام دانشگاه و کلاس ها.
همه از تدابیر مدیریت انقلابی بود در سطح دانشگاه ها و البته ولخرجی های عمرانی که بماند و موضوع بحث نیست.
البته با مقام علمی دکتر زلفی گل کاری ندارم و قابل احترام و ستایشه اما همین مدیریت انقلابی رو برده بالاتر و در وزارت خانه قراره پیاده کنه.
حالا فکرشو بکنید این رفاقت دیرینه ی دکتر زلفی گل با دکتر رضوان ایشون رو وادار کرده که منصوبش کنه به ریاست.
امیدوارم حد اقل اینجا آزار نده دانشجوهارو.
البته شایدم قحط الرجال بوده، کسی چه می دونه.
واللا ما از مدیریت قبلی - دکتر محمدی- هم خیری ندیدیم. با اون معاونت دانشجویی و اون بحث سازمان مرکزی و آموزش کل و مدیریت امور آموزشی و زیر مجموعه... دکتر ساریخانی بزرگوار که نمی دونست 11 روز بود کارمندش خانم سیاهپوش نیامده سر کار و همه هم تو اداره ی دانش آموختگان طلبکار بودن که کرونا هست چرا ما هفته ای یکی دو روز رو باید بیایم سر کار - یعنی دوست داشتن مثلاً ماهی ی روز اونم حدود دو ساعت ییان و ی سر بزنن و برن که کرونا نگیرن.- در صورتی که همگی حقوق کامل می گیرند و نمی گن مثلاً من دارم یک سوم ظرفیت کار می کنم باید یک سوم حقوق رو بگیرم.
حالا امیدوارم دیگه اوضاع از این بد تر نشه.
البته ما تا اینجا انتقاد کردیم از دوره ی دکتر زلفی گل ولی خوب بیشتر انتقادات متوجه دکتر رضوانی بود. اما خدائیش ی خوبی هایی هم داشت اونم تو سازمان مرکزی و بحث مدیریت امور آموزشی بود که عین ساعت کار می کردن. من جمله جناب مهندس سوئیزی که واقعاً آدم متشخص و اهل فن، کار کن و کاربلد بود و تمام نیروهای زیر دستش هم بخاطر مدیریت ایشان کار می کردن...
بعد که دکتر غلامی شد رئیس دانشگاه اوضاع دانشگاه یکم بهتر شد ولی خوب متأسفانه امثال مهندس سوئیزی کنار گذاشته شدن. که امیدوارم با اومدن دکتر رضوان حد اقل این بنده خدا مهندس سوئیزی رو بیارنش بالا دوباره.
فکر می کنم تو آموزش دانشکده هنر و معماری هست الآن.
خلاصه دانشجویان فعلی مخصوصاً کارشناسی دانشگاه بوعلی هیچ وقت از مطالباتتون کوتاه نیاید چون اگه کوتاه بیاید دکتر رضوان کسی نیست بخواد راه بیاد باهاتون.
موفق باشید.