به نام خداگیاه شیرین بیان با نام انگلیسی Licorice از خانواده‌ی Fabaceae می‌باشد.نام دیگر این گیاه در فارسی قدیم سوس و در لاتین Reglis می‌باشد.قسمت قابل مصرف شیرین بیان ریزوم آن است.سوس گیاهی است علفی و چند ساله که ساقه‌های زیرزمینی متعددی دارد. هر شاخه دارای 3 تا 8 جفت برگ مرکب بعلاوه یک برگ منفرد در انتهای شاخه است. برگ‌ها خطی و دارای غدد ترشح شیره می‌باشند(علت چسبناکی برگ‌ها). گل‌ها به رنگ بنفش و هر میوه حاوی 4-5 بذر قهوه‌ای رنگ است. ساقه به صورت ظریف و سبز رنگ اما ریشه‌ها قهوه‌ای و گاهی تیره می‌باشند. قسمت داخلی ریشه‌ها (کامبیوم) زرد رنگ می‌باشد. ریزوم‌ها با پوسته‌ای دارای شکاف‌های ممتد و نامنظم قابل شناسایی‌اند.
از نظر پراکنش آن، در کشور ما در اکثر نقاط می‌روید.خواص:خلط آور، ضد سرفه و ضد التهاب معده.شاید مهم‌ترین خاصیت آن درمان التهاب معده باشد.البته خواص دیگری نیز دارد؛ نظیر خاصیت آنتی‌بیوتیکی و پاک‌سازی کبد از سموم که تأیید نشده‌اند و منبع علمی نداشته و صرفاً تجربی می‌باشند.بیشترین مقدار ماده مؤثره در شیرین بیان را گلیسیریزین تشکیل می‌دهد که تا 50 برابر گلوکوز شیرین است.موارد منع مصرف:در بارداری و شیردهیفشار خون بالاانقباض عضلانیو ... .مصرف آن با دخانیات مسموم کننده است.منبع اصلی در گردآوری این نوشتار: شناخت گیاهان دارویی معطر ایران----> دکتر مظفریان
- ۹۷/۱۰/۰۷