وصیّت معاویه در باره ی امام حسین (ع)

وصیّت معاویه در باره ی امام حسین (ع) * معاویه در نیمه ی رجب سال 60 هجری درگذشت و یزید را به جانشینی خود تعیین نمود و هنگام مرگ به وی وصیت و نصیحت نمود به اینکه : من گردن گردنکشان را برای تو خاضع ساختم و شهر ها را  برایت محکم و ثابت و پا بر جا نمودم و سلطنت را برای تو طعمه قرار دادم امّا از سه نفر درباره ی تو می ترسم که با تو مخالفت نمایند و از در منازعت در آیند ، یکی عبد الله بن عمر ، دیگری عبد الله بن زبیر و سومی حسین بن علی است . امّا عبد الله بن عمر بن خطاب با تو خواهد بود ، او را ملازم خود گیر و طردش منمای . اما عبد الله بن زبیر او همانند شیری که بر شکارش حمله ور می شود به تو حمله خواهد کرد و همانند روباهی که با سگ به مکر و خدعه می پردازد با تو معامله خواهد نمود پس اگر بر او پیروز گشتی بند از بندش جدا ساز. و اما حسین پس به تحقیق می دانی بهره و نصیب او را از رسول خدا . و او از گوشت و خون رسول الله است و همچنین می دانی که مردم عراق لا محاله او را به سوی خود فرا می خوانند آنگاه پشت به او خواهند کرد و او را بی کس و تنها خواهند گذاشت و در حقش جفا خواهند نمود پس وقتی بر او ظفر یافتی و پیروز گشتی مقام و منزلتش را در نزد رسول خدا به یاد آر و به کردارش مؤاخذه مکن ، بعلاوه اینکه او از خویشاوندان رحمی ما است و بپرهیز از این که بدی به او برسانی یا عمل زشتی از تو مشاهده نماید .         ..................................................................................................... * حسین (ع) نفس مطمئنه ، ص 60 ، تألیف آیت الله محمد علی عالمی .