امام حسین (ع):من کشتته ی اشکم هیچ مؤمنی مرا یاد نمی کند،مگر آنکه گریان شود.امام صادق(ع):نفس کشیدن کسی که بخاطر مظلومیت ما محزون باشد،ذکر و تسبیح است.گریه کننده ی جدم از جای خود بر نمی خیزد، مگر اینکه مانند روزی که از مادر متولد شده پاک است.خدا حیا می کند که گریه کننده بر حسین بن علی را عذاب کند.امام حسین(ع) دائماً به زوار و گریه کنندگان و اقامه کنندگان عزایش نظر(رحمت) دارد.برای هر چیزی ثوابی معین است، جز اشکی که برای ما ریخته می شود(که ثواب آن با خداست).امام صادق (ع) به یکی از گریه کنان امام حسین (ع) فرمود: خداوند این اشک هایت را رحمت کند.حضرت زهرا(س) فرمودند: هرگاه گریه کنندگان بر حسینم داخل بهشت شوند من هم داخل بهشت می شوم.